· Studzienka rozdzielcza. Jest to plastikowa skrzynka, którą umieszcza się w centralnym miejscu ogrodu, ale tak, by była niewidoczna - najlepiej na rabacie. Do skrzynki doprowadza się rurę od ujęcia wody, a wewnątrz montuje rozdzielacz z wylotami (przyłączami) do poszczególnych sekcji. Każdą sekcję podłącza się do rozdzielacza elektrozaworem, który będzie się otwierał lub zamykał pod wpływem impulsu elektrycznego wysyłanego ze sterownika - dlatego do studzienki musi być też doprowadzony przewód elektryczny.

· Linie nawadniające. Poszczególne części systemu łączy się rurami z tworzywa sztucznego w linie nawadniające. Stosuje się do tego elastyczne rury polietylenowe w ciemnym kolorze - by nie rozwijały się w nich glony. Rury mają grubość ścianek 2-3 mm i średnicę zewnętrzną 16, 20, 25, 32, 40 lub 50 mm; średnicę tę dobiera się do długości linii i liczby zamontowanych na niej końcówek zraszających.

Rury i końcówki rozkłada się na powierzchni gruntu zgodnie z projektem i poszczególne odcinki skręca się specjalnymi złączkami. Po połączeniu ich w całość, próbnym podlewaniu i ewentualnej korekcie przebiegu linii nawadniających wykopuje się rowki na instalację; powinny mieć głębokość 30-40 cm i szerokość 30 cm. Rury zakopuje się w nich bez żadnych podsypek ze żwiru czy z piasku.

Jeśli jest już założony trawnik, wzdłuż przebiegu przewodów ostrożnie wycina się i zdejmuje darń, po czym odkłada ją na bok trawą do dołu. Po ułożeniu rur do rowka nalewa się wody i zanim ona wsiąknie, wkłada darń z powrotem i przydeptuje. Na koniec można naruszone pasy wyrównać przez wałowanie; jeśli darń zdążyła dobrze nasiąknąć i zmięknąć, będzie to bardzo łatwe.

· Końcówki do nawadniania. Automatyczny system nawadniający powinien być tak zaprojektowany, by podlewanie było jak najkorzystniejsze dla roślin i jak najwygodniejsze dla użytkowników ogrodu, dlatego rodzaje końcówek dobiera się do nasadzeń.

Na jednej linii nawadniającej montuje się tylko jeden rodzaj końcówek: albo zraszacze wynurzalne bądź niewynurzalne, albo mikrozraszacze, albo linię kroplującą.

Uwaga! Przed zamontowaniem końcówek należy przepłukać wszystkie ciągi, aby nie zanieczyścić piaskiem delikatnych końcówek instalacji.

· Sterownik. Jest to urządzenie elektroniczne, w którym programuje się godziny włączania i wyłączania poszczególnych sekcji systemu (otwarcia lub zamknięcia elektrozaworów). Sterownik można umieścić na ścianie domu - zarówno na zewnątrz budynku, jak i w środku, na przykład w kuchni. Może być zasilany prądem z sieci lub baterii. Niezależnie od zaprogramowanych godzin podlewania można wybrane sekcje lub cały system włączyć ręcznie poza ustaloną porą. Skorzystanie z tej funkcji sterownika nie wymaga potem ponownego programowania - będzie działał zgodnie z zapisanym wcześniej ustawieniem.

· Czujnik deszczu. Jest to urządzenie elektroniczne, które blokuje włączanie się systemu podlewania, kiedy pada - albo niedawno padał - deszcz. Czujnik nie reaguje na pierwsze krople deszczu, lecz dopiero gdy spadnie od 3 do 25 mm. Aby po deszczu system ponownie zaczął działać, wilgoć z czujnika musi odparować.

· Czujnik wilgotności gleby. Steruje działaniem systemu według stopnia nasycenia gleby wodą.

W przydomowych ogrodach częściej stosuje się czujniki deszczu.